شهروندان متعلق به اقلیتهای دینی به رسمیت شناخته نشده در قانون اساسی، مانند نوکیشان مسیحی، بهاییان و پیروان آیین یارسان،در جامعه ایران از حقوق بنیادین بشر محروم و مبدل به «اشباح» شدهاند .
«محبت نیوز»- در ایران، حتی افراد متعلق به اقلیتهای رسمی در کشور یعنی زرتشتیان، یهودیان و مسیحیان (نوکیشان شامل این گروه نیستند)، با تبعیض و محرومیت روبرو هستند.
به گزارش سازمان ماده 18، طبق اصل ۱۹ قانون اساسی مردم ایران از هر قوم و قبیله، که باشند از حقوق مساوی برخوردارند و رنگ، نژاد، زبان و مانند اینها سبب امتیاز نخواهد بود.
به نظر میرسد میلیونها نفر که متعلق به جامعه اقلیتهای دینی هستند (خواه در جمهوری اسلامی به رسمیت شناخته شده باشند یا نه) جز «همه» نیستند.
ایران وایر در مطلبی با تیتر «دیه، ارث و مصادره اموال؛ قانون علیه اقلیتهای دینی»، به بررسی این موضوع پرداخته است.
در آغاز مطلب، ایران وایر ِاداور میشود که بر اساس اصل چهاردهم قانون اساسی «دولت جمهوری اسلامی ایران و مسلمانان موظفند نسبت به افراد غیرمسلمان با اخلاق حسنه و قسط و عدل اسلامی عمل نمایند و حقوق انسانی آنان را رعایت کنند. این اصل در حق کسانی اعتبار دارد که بر ضداسلام و جمهوری اسلامی ایران توطئه و اقدام نکنند.»
ایران وایر با گفتگو با افرادی از اقلیتهای دینی، این پرسش را بررسی میکند که «آیا «قسط و عدل اسلامی» واقعن در زمینههای مختلف شامل حال شهروندان غیرمسلمان میشود؟ اگر شهروندی غیرمسلمان حین کار دچار حادثه و سانحه منجر به مرگ یا نقص عضو شود، قانون چه برخوردی با او خواهد داشت؟»
شهروند آشوری از تبعیض در کار میگوید
آشوریها مانند ارمنیها، برخلاف نوکیشان مسیحی، از اقلیتهای دینی به رسمیت شناخته شده در قانون اساسی ایران هستند.
یکی از مسیحیان آشوری ساکن ایران، با نام مستعار «فاروق»، به ایران وایر از تبعیض شدید در محل کار به دلیل مسیحی بودنش میگوید «سه انگشت دست راستم را بر اثر فقدان ایمنی در محل کار از دست دادم. دیگر امکان ادامه کار با آن شرایط در آن بخش برایم نبود. دوران نقاهتم را طی میکردم که از طرف مدیران کارخانه برایم پیغام فرستادند، اگر شکایت کنی، اخراج میشوی و دیهات را تمام و کمال میپردازیم؛ اما اگر از شکایت صرفنظر کنی دیه کمتری دریافت میکنی و در عوض میتوانی سرکار بمانی. تازه ازدواج کرده بودم و وضعیت شغل هم که خودتان بهتر میدانید در ایران چگونه است. برای همین فکر کردم از شکایت بگذرم و شغلم را حفظ کنم.»
این مسیحی آشوری میافزاید «وقتی بعد از طی شدن دوران نقاهت به کارخانه بازگشته با پیشنهاد یک شغل دفتری از سوی مدیران مواجه شدهاست: «گفتند دیگر نمیتوانی توی خط تولید کار کنی؛ بیا و بشو کارمند ما. من پذیرفتم. قرار شد کارشناسی کنند و دیهای برایم در نظر بگیرند، اما وقت پرداخت متوجه شدم حتی از مبلغی که به خاطر اقلیت مذهبی بودن به من تعلق میگیرد، مبلغ بسیار پایینتری تعیین کردهاند.»
به نوشته ایران وایر، دو سال قبل، تحصیل فاروق با موفقیت به پایان میرسد و پس از دریافت مدرک لیسانس در رشته مدیریت بازرگانی برای ارائه مدرک به مقامات کارخانه مراجعه میکند: «دو سال است که من مدرکم را برای ارتقای شغلی تحویل دادهام. مدرک مرتبط با شغل از دانشگاه دولتی دارم؛ زبان انگلیسی من عالی است. اما هیچ تغییری در شرایط کارم ایجاد نشده و در نهایت هم چند وقت پیش مدیر جدید کارخانه که یک نیروی بسیار مذهبی است، به من گفت دیگر این موضوع را پیگیری نکن، چون همین کاری که داری را هم از دست میدهی.»
فاروق به ایران وایر میگوید: «من میدانم که الان اخراج کردن من هیچ کاری برایشان ندارد. اقلیت مذهبی بودن آدم این مجوز را به مسئولان در هر ردهای میدهد که تبعیض را در حق او روا بدارند. همین حالا که من از این مشکلات با شما صحبت میکنم یکی از همکارانم که لیسانس مداحی از دانشگاه علمی-کاربردی گرفته ارتقای شغلی و افزایش حقوق گرفتهاست؛ چون مسلمان است، اما من که همه شرایط اولویتدار برای استخدام و ارتقای شغلی را دارم؛ صرفن چون مسیحی هستم، از رشد محرومم.»
ایرانوایر همچنین از قول یک شهروند یارسان در مورد تبعیض در محل کار نوشته: «یارسانیها به دلیل به رسمیت شناخته نشدن در قانون اساسی، هیچ جایگاه و منزلت اجتماعی، اداری و سیاسی ندارند و هویتشان انکار میشود. در دعواهای حقوقی محل کار هم شهروندان یارسان عموماً ناچار میشوند برای دریافت حق و حقوق خود عقیده و هویت خود را پنهان کنند و خودشان را شیعه و مسلمان معرفی کنند. در غیر این صورت بههیچوجه به شکایتهای آنها ترتیب اثر داده نخواهد شد. حالا این زیان میتواند آسیب جسمی و نقص عضو باشد یا مرگ. شهروندان یارسان در این موارد چارهای جز پنهان کردن هویت خود ندارند؛ مگر اینکه مسئله به شکلی به رسانهها راه پیدا کند و امکان پنهانکاری در این زمینه نباشد.»