علیرضا اعرافی مدیر حوزه‌های علمیه
علیرضا اعرافی مدیر حوزه‌های علمیه

مدیر حوزه‌های علمیه در نامه به یکی از رهبران کلیسا در غرب پیشنهاد همکاری در حوزه‌های زیست محیطی و مسائل مربوط به بحران‌های اجتماعی و سیاسی را مطرح کرده است.

«محبت نیوز»- علیرضا اعرافی مدیر حوزه‌های علمیه در نامه‌ای به «ایوان ساکا» دبیرکل موقت شورای جهانی کلیساها برای همکاری حوزه علمیه با این شورا برای پیاده کردن راه‌حل‌های دینی جهت کاهش بحران‌های جهانی مثل جنگ‌ها، مشکلات زیست ‌محیطی و بی ‌احترامی و نفرت‌ پراکنی علیه مقدّسات ادیان اعلام آمادگی کرده است!


متن این نامه به دو زبان فارسی و انگلیسی ۱۷ دی‌ماه در وبسایت «حوزه نیوز» منتشر شد.
پیشنهاد عجیب «همکاری از طریق راه‌حل‌های دینی برای بحران‌ها‌» درحالیست که جمهوری اسلامی ۴۲ سال است از آموزش و پرورش تا سیاست و علوم انسانی و ورزش و اقتصاد را «اسلامی» کرده اما نتیجه آن چیزی جز بدبختی و فقر برای مردم نبوده است. اکنون بیش از ۷۰ درصد جمعیت ایران در فقر زندگی می‌کنند. میلیون‌ها نفر از مردم ایران با انواع و اقسام آلودگی زیست محیطی دست و پنجه نرم می‌کنند. آلودگی ناشی از سوخت‌های فسیلی تا آلودگی فاضلاب که سلامت مردم را به شدت به خطر انداخته است.
مشخص نیست مدیر حوزه‌های علمیه با تکیه بر کدام دستاورد می‌خواهد با کلیساها برای حل بحران‌ها همکاری کند؟ حال آنکه اغلب پست‌های حکومتی را روحانیونی اشغال کردند که هیچ تخصصی در زمینه‌های علمی و فنی ندارند. از آن گذشته کلیسا سالهای طولانی است که برای حفظ منزلت و استقلال خود هرگز در اموراتی که در حیطه مسئولیت‌های آن است دخالت ندارد و نتیجه آن شده که بسیاری از کشورهایی که جوامع مسیحی دارند بسیار پیشرفته‌تر از کشورهای مسلمان‌اند که در آنها سیاست و دین در خدمت منافع هم هستند و نتیجه جز سرکوب مردم و تبعیض و بی‌عدالتی نیست. نگاهی به منطقه خاورمیانه خود گویای واقعیت است.
در سال‌های اخیر چندین شهروند غربی با اتهامات امنیتی در ایران گروگان گرفته شدند. هیچ تضمینی نیست که در جریان هر همکاری بین‌المللی با نهادهای حکومتی جمهوری اسلامی یکی از متخصصان خارجی برای باجگیری به گروگان گرفته شود همچنان که تعدادی زیادی از دوتابعیتی‌ها که به عنوان متخصص و پژوهشگر به ایران آمدند بازداشت شدند.

از آنگذشته اقتصاد ایران به خاطر پشتیبانی مالی از تروریسم در تحریم است و تقریبن هیچ همکاری بین‌المللی با نهادهای داخل ایران میسر نیست.
فرای همه اینها چطور ممکن است درحالیکه در ایران «مسیحیت ستیزی» سازمان یافته در جریان است رهبران کلیسا تن به همکاری مشترک در هر زمینه‌ای با عاملان و مسببان تبعیض و سرکوب مسیحیان دهند؟