نخست‌وزیر پیشین، دادستان‌های کل و وزیران پیشین کانادا به همراه چندین چهره برجسته دانشگاهی در نامه‌ای به رییس قوه قضاییه ایران از او خواسته‌اند تا اموال مصادره شده بهاییان روستای ایول ساری را به آنها بازگرداند.

«محبت نیوز»- گروهی از حقوق‌دانان کانادایی که برایان مالرونی، نخست وزیر پیشین کانادا نیز در میان آنهاست در نامه‌ای سرگشاده به ابراهیم رییسی رییس قوه قضاییه جمهوری اسلامی ایران از او خواسته‌اند که به فشار فزاینده بر بهاییان ایران خاتمه دهد و اموال مصادره شده آنها را بازگرداند.

علت اصلی نوشتن این نامه تخریب خانه‌ها و مصادره اموال بهاییان روستای ایول در چهاردانگه ساری در استان مازندران است.


در این نامه آمده است: «پیروان جامعه بهایی ایران از آغاز پیدایش این آئین بیش از ۱۷۰ سال پیش همواره هدف ستم و آزار بوده‌اند.» در دوران حکومت کنونی نیز می‌توان از «یورش به خانه‌های بهاییان، حمله به اماکن بهائی، مصادرۀ اموال، اخراج از کار، محرومیت از تحصیلات عالی در دانشگاه، و موارد فراوان زندان و اعدام نام برد. اقدام بهاییان در گذشته از راه مراجعه به دادگاه برای یافتن راه حلی قانونی هیچگاه به نتیجه نرسیده است.»

این حمایت بی‌سابقه پس از آن صورت می‌گیرد که املاک بهائیان روستای ایول ناعادلانه توسط مقامات حکومت ایران مصادره شده است. مصادره‌هایی که صرفن به دلیل تعصّبات مذهبی بوده و ده‌ها خانواده را در داخل کشور آواره و از نظر اقتصادی فقیر کرده است.

در نامه‌ای که حقوق‌دانان و وکلای کانادایی نوشته‌اند آمده که هم‌زمان با تخریب منازل بهاییان در این روستا، زمین‌های ۲۷ تن از بهاییان این روستا نیز مصادره شده است. این اقدام بر اساس ماده ۴۹ قانون اساسی جمهوری اسلامی صورت گرفته که اجازه مصادره “اموال نامشروع” را داده است.

نویسندگان نامه اما معتقدند که تفسیری تازه از ماده ۴۹ از سوی قاضی حسن بابایی قاضی دادگاه قانون اساسی در تهران صورت گرفته که بر اساس آن اموال پیروان کیش بهایی “نامشروع” قلمداد شده است.

این افراد که دادستان‌های کل و وزیران دادگستری پیشین کانادا نیز در میان آنها هستند، تاکید کرده‌اند که در کنار بهاییان ایران می‌ایستند و از ریییس قوه قضاییه می‌خواهند که “در برابر این اجحاف و تعدی قضایی که نسبت به بهاییان ایول روا شده، بی درنگ” اقدام کند.

خانم دیان علائی نمایندۀ جامعۀ بین‌المللی بهائی در سازمان ملل در ژنو می‌گوید: «انتشار این نامه از سوی چهره‌های برجستۀ حقوقی نشان می‌دهد که برخورد ظالمانۀ مقامات ایران با بهائیان، نه تنها از چشم جهانیان پنهان نمانده، بلکه سبب بیداری وجدان عمومی در سراسر جهان شده است.»