کلام خدا

 

 خداوندا، جان خود را به سوی تو برمی‌افرازم؛  

ای خدای من، بر تو توکل می‌دارم؛ مگذار سرافکنده شوم، و دشمنانم بر من فخر کنند.  

آری، کسی که برای تو انتظار بکشد هرگز سرافکنده نخواهد شد؛ کسانی سرافکنده خواهند شد که بی‌سبب خیانت می‌ورزند.  

خداوندا، راههای خویش را بر من بنما، و طریقهای خود را به من بیاموز!  مرا در راستی خود سالک گردان و مرا بیاموز، زیرا که تو خدای نجات من هستی؛ همۀ روز، منتظر تو هستم!  

خداوندا، رحمت و محبت خود را به یاد آر، زیرا که آنها از ازل بوده است.  گناهان جوانی‌ام را به یاد میاور،‌ و نه نافرمانیهایم را! بر حسب محبت خود مرا یاد کن، به‌خاطر نیکویی خود، ای خداوند.  خداوند نیکو و راست است؛ 

از این رو، راه را بر گمراهان می‌نماید.  او فروتنان را در طریق عدالت سالک می‌گرداند، و راه خویش را به افتادگان می‌آموزد.  همۀ راههای خداوند محبت و وفا است،

 برای آنان که عهد و شهادات او را نگاه می‌دارند.  خداوندا، به‌خاطر نام خود تقصیر مرا بیامرز، زیرا که بزرگ است!